Лёс Клары Боу (1905-1965) – класічны прыклад рэалізаванай амерыканскай мары. Аднак растлумачыць яе
поспех вельмі складана. Нават на элементарнае выжыванне лёс адвёў ёй не больш магчымасцяў,
чым вулічнаму кацяняці.
Яна нарадзілася ў сям’і прастытуткі і псіхічна
нездаровага чалавека, якія напярэдадні нараджэння Клары ўжо страцілі дзвюх
дзяўчынак, якія не пражылі і двух дзён. Выношваючы Клару, маці працягвала
працаваць і нават пасля з’яўлення дачкі некалькіх месяцаў не
афармляла на яе дакументы, не спадзеючыся, што дачка выжыве. Калі дапоўніць
гэты факт рэгулярным гвалтам бацькі і эпілепсічнымі прыступамі маці, то карціна
атрымае яшчэ больш шэры выгляд. Здавалася, што Клару чакае лёс маці, але яе
выратавала... кіно! Яна стала першай легендай нямога кінематографа: у 28 гадоў
завяршыла акцёрскую кар’еру, але за 12 гадоў паспела зняцца ў 56 карцінах,
заваяваўшы фантастычны поспех публікі.
Яе першым фільмам стала карціна “За вясёлкай”. На здымачную пляцоўку гэтага
фільма Клара Боу патрапіла ў выніку выігранага конкурса фотаздымкаў, пад час
якога журы зацікавілася яркай знешнасцю Клары: пылаюча-рудыя валасы, якія віліся
ад прыроды, юначая хударлявасць у спалучэнні з пяшчотнымі рысамі твару.
Яна не проста праходзіла шлях на кінаматаграфічны Алімп – яна прапахівала
яго, зарабляючы пры гэтым першапачаткова не больш 600 даляраў за тыдзень, аднак
яе прадзюсер атрымоўваў за таленавітую акторку да 3500 даляраў за тыдзень,
“пазычаючы” Клару іншым студыям.
У першай палове 20-х
гадоў канчаткова склаўся акцёрскі імідж Клары Боу. Асабліва добра ёй удаваліся
ролі шалапутных, энергічных, сэксуальна прывабных паненак з незалежным і моцным характарам.
Па-сапраўднаму сакрушальны поспех Клары Боу прынесла камедыйная меладрама
“Пласмасавы век” (1925), дзе яна сыграла ролю свавольнай студэнткі Сінціі Дэй.
У 1926 году Клара Боу знялася ў васьмі карцінах, частку
якіх зрэжысіраваў тады яшчэ
мала каму вядомы Віктар Флемінг
(затое праз 13 гадоў ён зніме "Панесеныя ветрам" і яго імя будзе
паўтараць увесь свет).
19 лютага 1927 года на
экраны Амерыкі выйшла камедыйная меладрама “Гэта”. Боу, якая згуляла ў ім галоўную ролю прадаўшчыцы ўнівермага тут
жа ахрысцілі мянушкай "It girl" - "гэтая дзяўчына" - якая менавіта з тых самых часоў
трывала ўвайшла ў лексікон як азначэнне моднай, незалежнай, упэўненай у сабе і
сэксуальна прывабнай паненкі, заўсёды ў цэнтры ўвагі. Акрамя таго, менавіта ў
сувязі з узрастаючай папулярнасцю Клары Боу
ўпершыню прагучала сталае пасля такім распаўсюджаным словазлучэнне "сэкс-сімвал".
Скандальныя паводзіны Клары Боу сталі сюжэтамі шматлікіх газетных загалоўкаў
тых часоў. Імпульсіўная і нястрыманая ў эмацыйным плане, яна кожны дзень ладзіла
чарговы скандал: днём - на пляцоўцы, зводзячы з розуму здымачную групу сваімі
выхадкамі, увечары - з чарговым палюбоўнікам. І паступова галівудскае
грамадства стала адварочвацца ад Клары, называючы яе бяздумнай какеткай, якая не цэніць свайго таленту і тых вяршыняў
у кар'еры, якіх ёй атрымалася дасягнуць.
Хоць становішча вакол акторкі станавілася ўсё напружаней, фільм
"Крылы" з Кларай Боу
ў галоўнай ролі ўсё ж выйшаў у пракат. Гэтая ваенная меладрама, у якой акторка сыграла
медсястру Чырвонага Крыжа, увайшла ў гісторыю сусветнага кіно тым, што гэты фільм
стаў адзіным у гісторыі нямым фільмам, што быў удастоены прэміі
"Оскар".
1927 год можна назваць пікам акцёрскай кар'еры Клары Боу - бездапаможнага бруклінскага
кацяняці, якога лёс пазбавіў нармалёвага дзяцінства, шчодра ўзнагародзіўшы
схільнасцю да эмацыйнай нестабільнасці. Пачынаючы з 1928 года кар'ера адной з самых яскравых і загадкавых зорак амерыканскага нямога кіно пайшла на спад.
У 1929 году надыходзіць
новая эра ў гісторыі сусветнага кіно - на экраны прыходзіць гукавы
кінематограф. Для Клары Боу
дэбют у яе першай гукавой карціне ("Дзікая вечарынка") апынуўся
самагубствам. А дабіў яе кар’еру скандал, які яна распачала са сваёй
сакратаркай. Пасля гэтага Клара Боу “схавалася” на невялікім ранчы свайго мужа, акцёра Рэкса Бэла. Канечне ж, Клара не
здалася так проста, але яе спробы вярнуцца ў кінематограф праваліліся. Новае
прызванне Клара знайшла ў сямейным жыцці і выхаванні двух сыноў. Аднак з часам
у Клары сталі ўзнікаць дзіўныя прыступы неўрастэніі. Спачатку яны былі
эпізадычнымі, але, нажаль, з цягам часу ўзмацніліся - давала аб сабе знаць
спадчыннасць.
У 1949 году ў Боу дыягнаставалі шызафрэнію, і яна
была змушаная легчы ў псіхіятрычную клініку. Рэкс Бэл па магчымасці апекаваў
жонку, але наступныя трыццаць гадоў яны пражылі асобна адзін ад аднаго, падтрымліваючы толькі фармальныя адносіны. Да Боу некалькі разоў звярталіся
амерыканскія выдавецтвы з просьбай напісаць мемуары, але кожны раз яна
адмаўлялася з-за боязі, што скандальнае і эпатажнае мінулае акторкі можа зрабіць шкоду кар'еры яе сыноў.
27 верасня 1965 гады
знакамітая ў мінулым акторка, зорка і першы амерыканскі сэкс-сімвал памерла ад сардэчнага прыступу ва ўзросце 59 гадоў. Да таго моманту мала ўжо хто памятаў пра яе,
хоць заслужанага месца ў гісторыі кінематографа ў Боу не адабраць - аб гэтым кажуць яе фільмы, прэмія
"Оскар", зорка на алеі Славы ў Галівудзе і дзіўная гісторыя, якая
апавядае аб тым, як аднойчы сіла таленту змагла процістаяць акалічнасцям, але ў
іншы раз - згасла пад іх націскам.
Комментарии
Отправить комментарий